تحلیل داستانی وقت تقصیر بر پایه نظریه تک اسطوره جوزف کمپبل

برپایۀ نظریۀ تک‌اسطورۀ جوزف کمپبل، سفر قهرمان به‌دنبال دعوتی از جانب آرکی‌تایپ در ناخودآگاه قهرمان صورت می‌گیرد. در پی این کشش، قهرمان از جامعه (ذهن ناخودآگاه) عزیمت می‌کند و با آموزش تعالیم خاص در سرزمین‌های ناآشنا به قابلیت‌های جدید دست می‌یابد و به مرحلۀ تشرف می‌رسد. این سفر با نمادها و نشانه‌هایی در کهن‌الگوهای غالب جوامع ترسیم شده است. قهرمان پس از بازگشت از سفر، قابلیت ارشاد دیگران را به دست می‌آورد. در این نوشتار، به‌روش توصیفی‌تحلیلی، پس از تشریح مراحل سفر به بررسی داستان وقت تقصیر، اثر محمدرضا کاتب، و تطبیق آن با نظریۀ جوزف کمپبل پرداخته شده است. «ابرو»، شخصیت اصلی داستان، به‌عنوان قهرمان به ندای ناخودآگاه، از مردم خود جدا می‌شود و در کوه، که نمادی از سرزمین دور است، مراحل خاص تعلیمی را طی می‌کند تا شایستۀ آشتی با روان ناخودآگاه گردد. او پس از طی مراحل و بازگشت، اسطورۀ قهرمان هم‌رزمان در حمایت از مردم ناتوان (در اصطلاح مورچگان و یقه‌چرکان) می‌شود.